De hooghartige weigering van MVR tot nu toe sluit aan bij de sterk verouderde attitude van de dokter die vind dat patiënten een vervelende bijkomstigheid zijn. De patiënt hoort zonder morren te doen wat de dokter zegt. Ook al wordt zijn hele privéleven overhoop gehaald. De dokter spreekt alleen over dokterszaken met andere dokters. Niet met het gepeupel dat niets afweet van de artsenij.
De voorbije decennia is deze praktijk naar de geschiedenisboeken verwezen. Patiënten worden geacht behoorlijk te worden geïnformeerd door hun arts. Als ze toestemming geven in een behandeling, dan moet dat een “informed consent” zijn. Het behoort tot de deontologische en wettelijke taak van de arts om deze informerende rol op te nemen. Dat geldt voor alle therapeutische handelingen, farmaceutische en niet-farmaceutische. Geen moderne arts die het nog in zijn hoofd haalt om deze openheid niet te vertonen ten aanzien van zijn patiënten. Behalve een paar ouderwetse dokters die nog denken dat ze God zijn.
Deze attitude vindt men ook in de uitnodigingen voor de vaccinaties. Daarin staat bijvoorbeeld te lezen dat het vaccin ervoor zorgt dat men niet ziek wordt. Terwijl we overal horen dat het vaccin niet kan vermijden dat mensen ziek worden. De kans wordt alleen kleiner geacht. Over de bijwerkingen, negatieve effecten en risico’s vinden we op deze uitnodiging niets terug. De mensen krijgen op voorhand geen kennis welk vaccin in hun lijf zal worden gezet en hebben dus niet de kans om vragen te stellen en zich te informeren over de inhoud van de bijsluiter.
De behandeling van de hele corona-crisis ademt de stijl van de oude “mijnheer doctoor” uit. De bevolking heeft niets te piepen en wordt niet correct en niet volledig geïnformeerd. Ondergaan en zwijgen. Hooguit zijn er berichten om de patiënt schrik aan te jagen zodat hij trillend als een espenblad doet wat de arts hem opdraagt. Wie het aandurft om tegen te spreken wordt vanuit de hoogte voor idioot versleten. Patiënten die een second opinion vragen aan andere wetenschappers, en die voor de voeten gooien van de Goddelijke arts, krijgen de boodschap dat die collega’s nietsnutten zijn. De dokter weet het en hij duldt geen tegenspraak.
Viruswaanzin in België en Viruswaarheid in Nederland vertegenwoordigen tienduizenden burgers die als patiënt willen weten wat er precies aan de hand is. Zij verdragen het niet om het lijdend voorwerp te zijn van allerlei therapeutische beperkingen zonder afdoende uitleg. Zij willen dat mijnheer doctoor hen informeert over de argumenten die zijn collega’s aanbrengen. Zij willen dat hun vragen beantwoord worden. Zij willen weten waarom precies zij al die ontberingen in hun leven moeten dulden.
En vooral willen zij weten wat het experiment waarvan zij het voorwerp zijn, juist inhoudt. De virologen hebben bij herhaling gezegd dat dit een experiment is. We zijn “proefkonijnen”, wist de mevrouw van de ziekenhuizen te zeggen. Wel, wat heeft dat juist te betekenen, “proefkonijn” zijn?
Niet met de mensen willen spreken omdat ze in een “lagere voetbalklasse” spelen, of wat andere beledigingen rondstrooien, getuigt van een bijzonder lage moraliteit.
Wie denkt Marc Van Ranst wel dat hij is om de patiënten met zo’n agressiviteit te behandelen? De bevolking lijdt onder zijn maatregelen, en de bevolking wil weten waarom zij moet lijden.
____
Brief aan dhrn. Van Ranst en Van Dissel