HEEFT MEN HET CORONAVIRUS OOIT AL KUNNEN ISOLEREN?

​

 

De vraag of het virus bestaat, en of het bewijs daarvan geleverd werd, is een vraag naar de methodologie die wordt gebruikt om het bestaan van virussen aan te tonen. In het verleden werd daarvoor verwezen naar Rivers die in 1937 een methodologie heeft voorgesteld, in aanvulling op de postulaten van Koch. Deze methodes zijn niet de enige zaligmakende, kritiekloos geaccepteerde methodes. Al in 1959 heeft de Nederlandse Professor J. Van Der Veen bijvoorbeeld een kritiek op de methodologie en zijn beperkingen verwoord in een zeer leesbaar artikel (https://www.ntvg.nl/system/files/publications/1960101570001a.pdf). Met de komst van de DNA en RNA-analyse, en andere methodes zoals de PCR, die nog niet bestonden in de tijd van Koch en Rivers, is het vasthouden aan deze oude methodes door een belangrijk deel van de wetenschap verlaten. Koch en Rivers actueel beschouwen als de “gouden standaard” is een interpretatie die geen wetenschappelijke grond heeft. Dit zijn allesbehalve Bijbelse dogma’s.

 

Op het internet leest men vaak dat het virus sars-cov-2 en dus ook de ziekte die het kan veroorzaken (COVID-19) niet zouden bestaan. Dat het bewijs van het bestaan ervan niet zou zijn geleverd of dat het virus nooit werd geïsoleerd. Elk van deze stellingen is gewoon verkeerd.

 

Er zijn via bijvoorbeeld Google Scholar op het internet tientallen studies te vinden die experimenten beschrijven hoe het virus werd geïsoleerd. Met diverse methodes waaronder foto’s van de beelden van atoommicroscopen. We verwijzen naar bijvoorbeeld de studie van Professor Raoult, en de studies waarnaar hij refereert in deze studie (https://www.biorxiv.org/content/10.1101/2020.05.14.097295v1.full.pdf). Professor Raoult is een wereldautoriteit op vlak van infectiologie. Hij heeft intussen al tientallen varianten van het virus geïdentificeerd en de genomen van deze varianten in kaart gebracht. Dit wil zeggen dat hij ook al verschillen tussen de varianten op niveau van hun RNA-structuur heeft onderscheiden. Dat is niet meer van de orde van het overnemen van de PCR-test op basis van de oorspronkelijke Drosden-methode. Professor Raoult is één van de grootste tegenstanders op de wereld van de maatregelen. Men heeft hem daarvoor zelfs aangeklaagd voor de orde van artsen in Frankrijk. Hij staat dus boven elke “verdenking” om mee te werken aan wat ook. Andere professoren, zoals onder meer Ioannidis (Stanford), Kulldorff (Harvard), Heneghan (Oxford) en Toussaint (Parijs), allemaal tegenstanders van de maatregelen die hun nek hebben uitgestoken, aanvaarden het bestaan van het virus.

 

De discussie op het internet over het bewijs van het bestaan van het virus en de isolatie ervan wordt veroorzaakt door een discussie over de gebruikte methodologie. Daarbij wordt vaak verwezen naar de opstelling van de eerste toepassing van de PCR-methode voor sars-cov-2 van de hand van Corman en Drosten, wiens aanvankelijke methode op nogal wat kritiek kon rekenen. Op grond van die kritiek werd gevraagd om de Corman-Drosten paper terug te trekken. Deze terugtrekking zou dan als gevolg hebben, zo denken diverse mensen, dat de hele PCR-test onbruikbaar zou worden, en alle maatregelen op de helling zouden komen te staan.

 

De vraag naar deze strategische aanpak en de zin en onzin van PCR-tests valt buiten het onderwerp dat hier wordt besproken en we zullen daarop terugkomen in een ander item. Wel kan er worden op gewezen dat er intussen al nieuwe PCR-tests zijn ontwikkeld die in sommige gevallen ook kunnen helpen in de opsporing van de varianten.

 

Daarnaast is er de discussie over de toepassing van de postulaten van Koch en Rivers en het gebruik van andere methodes. Daarover worden vragen gesteld, en meer bepaald ook de vraag of de actueel gebruikte methodes wel afdoende zijn om het bewijs van het bestaan van het virus aan te tonen. Let wel, veel van de mensen die daarover vragen stellen denken niet dat het virus niet bestaat. Zij stellen alleen vragen bij de gebruikte methodes en stellen andere methodes voor. Zoals het strikt volgen van de postulaten van Koch en Rivers.

 

We weten allemaal dat de wetenschap evolueert. De wetenschappelijke methode houdt in dat we actueel uitspraken aanvaarden op grond van de huidige stand van de wetenschap, er rekening mee houdend dat deze uitspraken morgen misschien anders zouden kunnen zijn. Het weerleggen van een wetenschappelijk onderbouwd standpunt gebeurt door het realiseren van een experiment dat aantoont – in dit geval – dat de gebruikte methode niet deugdelijk is. Eenvoudig verwijzen naar de postulaten van Koch en Rivers volstaat niet omdat deze postulaten geen Bijbelse dogma’s zijn. Al evenmin is de methodologie voor het vaststellen van het bestaan van een virus en de determinering van de genomen verplicht te doen door Koch en Rivers toe te passen. Wie wil aantonen dat de diverse methodes die werden gebruikt fout zijn en tot verkeerde vaststellingen aanleiding geven, zal dus een experiment moeten opzetten die deze methode weerlegt. Dat experiment kan erin bestaan aan te tonen dat met dezelfde methode onjuiste informatie kan worden verkregen.

Een dergelijk experiment moet dan verwoord worden in een wetenschappelijk artikel, dat moet worden gepubliceerd in een gereputeerd tijdschrift. Zodat dit artikel zich ook kan onderwerpen aan een nieuw experiment en een nieuwe studie. Zich beperken tot op het internet vragen stellen, kritiek formuleren of filmpjes opnemen met kritiek, volstaat niet om de methodologie te weerleggen.

 

Overheden die vragen krijgen om bestuursdocumenten in te zien of er een copy van te krijgen, waarin wordt aangetoond dat het virus dat COVID-19 veroorzaakt bestaat of geïsoleerd is, antwoorden dikwijls dat zij daarover geen documenten hebben die ze kunnen ter beschikking stellen. Dat is perfect normaal omdat het bestaan van het virus en de isolatie wordt aangetoond in wetenschappelijke studies. Dat zijn geen bestuursdocumenten. Deze studies staan in tijdschriften die online te consulteren zijn of in de bibliotheek staan. In het kader van de openbaarheid van bestuur kan u geen tijdschrift opvragen bij de overheid omdat dat geen bestuursdocument is.

 

Op het internet circuleren geregeld de antwoorden van overheden op dergelijke vragen. Omdat deze overheden schrijven dat zij over geen documenten beschikken waarin het bestaan of de isolatie van het virus is beschreven, luidt dan de totaal verkeerde conclusie dat het bewijs wordt geleverd dat het virus niet bestaat of dat het bewijs wordt geleverd dat het virus niet is geïsoleerd. Overheden die antwoorden op een vraag naar het bestaan van een bestuursdocument zijn geen orakels die axioma’s proclameren over wat de werkelijkheid is. Zij antwoorden op de vraag of zij een bestuursdocument hebben dat zij kunnen afleveren aan de burger. Niet meer dan dat.

 

Nog los daarvan, hebben we in de praktijk gezien dat er een ziektebeeld bestaat waaraan een behoorlijk aantal mensen is doodgegaan. Om de verspreiding van dat ziektebeeld te verhinderen of te beperken zijn er maatregelen genomen die experimenteel waren, en die niet blijken te hebben gewerkt. Of er nu een virus geïsoleerd is of niet, dit gegeven staat vast. De discussie over de isolatie van het virus moet dus niet noodzakelijk opgelost worden om vast te stellen dat de maatregelen niet hebben gewerkt. Zo kan ook worden vastgesteld, actueel, dat het corona-certificaat niet werkt. Daarvoor hebben we geen kritiek op Drosten nodig.

 

 

 

Conclusie:

 

1. Sars-cov-2 is al tientallen keren met diverse methodes geïsoleerd.

2. Volgens de huidige stand van de wetenschap is met diverse methodes aangetoond dat het virus bestaat.

3. Er worden vragen gesteld over minstens een deel van de gebruikte methodologie om tot dat bewijs te komen.

4. Tot op heden zijn er nog geen wetenschappelijke experimenten en studies daarover gepubliceerd die de aangewende methodes om tot isolatie over te gaan hebben weerlegd.

5. Als overheden verklaren geen bestuursdocumenten te hebben waarin wordt aangetoond dat het virus bestaat of is geïsoleerd, dan betekent dat helemaal niet dat het zou vaststaan dat het virus niet is geïsoleerd of dat het virus niet bestaat.

 

 

(Deze tekst werd nagezien door een hoogleraar die bekend staat als een criticus van de maatregelen.)

​

 

 

__

​